Zgniły Zachód vs PRL

       Nie oszukujmy się- na temat rockabilly napisano już wiele. Wystarczy wpisać w Google albo innej przeglądarce to hasło i zaraz wyjdzie duża ilość stron w mówiących w wielu językach, bardziej lub mniej dokładnie o tym zjawisku. Jest w zasadzie tylko kilka istotnych, dość uproszczonych faktów, które warto na początku zapamiętać:

1. Rockabilly to faceci i kobiety grający muzykę łączącą bluesa i rythm’n’bluesa z country (hillbilly).

2. Rockabilly to pomada na włosach, trampki lub buty motocyklowe, ramoneski lub kurtki baseballowe, kloszowane spódnice w grochy i uczesanie w koński ogon z grzywką półokrągłą, prostą albo w ogon nietoperza. Opcjonalnie zdarzają się edwardiańskie garnitury i buty creepery.

3. Rockabilly to czasem pojazdy mechaniczne: klasyczne samochody, motocykle czy hot rody a nawet klasyczne rowery.

Z powyższego wyraźnie wynika, że rockabilly to STYL ŻYCIA związany z muzyką (ogólnie kojarzoną jako ROCK’N’ROLL), kulturą a czasem nawet codziennością Stanów Zjednoczonych lat 50tych. 

       Fakty te mogą być bardziej lub mniej znane w Polsce. 

Dlaczego w naszym kraju historia i środowisko powstania rockabilly jako muzyki, kultury i mody jest tak mało znana i propagowana? Zacznijmy od podstawy – czyli od muzyki.

     Rockabilly, które narodziło się w stanach w latach 50 dotarło wszędzie tam, gdzie ludzie mieli swobodny dostęp do informacji i kultury lub gdzie stacjonowały oddziały amerykańskie- to był właśnie podstawowy powód, dla którego nie pojawiło się masowo w Polsce.

     Jedynie niekiedy, na falach Radia Luksemburg, przebijał się głos Elvisa Presleya, Billa Halleya lub Buddy’ego Holly. Czasem nawet Polskie Nagrania wydały jakąś płytę, ale „zgniły kapitalizm” nie miał podstaw do zapuszczenia korzeni, choć przenikał rynek muzyczny w postaci Karin Stanek, czy też w początkach istnienia Czerwonych Gitar… Podszyte to jednak było grubą tandetą, jak przystało na nieudolną kalkę muzyczną. Jeśli jednak chcecie poczuć klimat polskiej odpowiedzi na rockabilly w Polsce zachęcamy do zapoznania się z takimi nazwiskami jak Janusz Gniatkowski, Jan Danek, Natasza Zylska czy Mieczysław Fogg czy Karin Stanek.

       Choć cenzura mocno zubożyła formę i styl polskiej muzyki lat 50 istniały pewne wyjątki, które sugerowały docierające do Polski elementy konsumcyjnej amerykańskiej kultury. Piosenka Zdzisława Gozdawy i Wacława Stępnia, „Małe mieszkanko na Mariensztacie”, choć spełniała podstawowe zadanie socjalistycznej propagandy wspominała także o potrzebach i pragnieniach polaków : kwiatach na kominku czy radiu.

         Na zakończenie dla rozrywki możecie porównać styl muzyki w latach 50 w Polsce i USA. Czy według Was słychać różnicę sytuacji polityczno/społecznej w muzyce z tamtego okresu?

http://fm.tuba.pl/radio-u%C5%BCytkownika/7ug/Lata+50-te+(polskie+przeboje)

http://fm.tuba.pl/gatunek/Przeboje+Lat+50

Nina & Czarek